OVER MIJ
Karin Connects
Er zijn meerdere periodes in mijn leven geweest, waarin ik me eenzaam voelde. Het begon op de basisschool. Ik werd op school gepest en voelde me vaak buitengesloten. Ik had op school 1 vriendin. Maar op de momenten dat ik werd gepest, stond ik er alleen voor. Dat gevoel van niet gesteund worden, niet geaccepteerd worden zoals ik was, ben ik daarna nog vaker tegen gekomen. En toch dook ik elke keer weer vol goede moed in een nieuwe vriendschap. Ik wilde zo graag een ‘vriendin voor het leven.’ Maar elke keer bereikte ik een punt in de vriendschap waarop ik me teleurgesteld voelde. Meestal na een paar jaar, soms al na een paar maanden. En elke keer voelde ik weer de pijn en teleurstelling van het loslaten. Blijkbaar was dat voor mij niet weggelegd, die blijvende vriendschappen.
Fast forward naar nu: Mijn vriendschappen zijn hecht, en kunnen tegen een stootje. Of ik ze nu al jaren ken, of pas net ontmoet heb, ik heb vriendinnen die me écht begrijpen. Die vragen hoe het écht met me is. Die me kennen en accepteren zoals ik ben (ook als ik voor de zoveelste keer hun verjaardag vergeet). Met wie ik het kan delen als me iets dwars zit, en die dan ook tijd maken om het met me uit te praten. Ook als er meerdere gesprekken voor nodig zijn voordat het weer goed is. Vriendinnen die ik kan bellen als ik wat te vieren heb en dat zíj dan een traantje weg moeten pinken omdat ze zo blij voor me zijn. En die er ook zijn als ik juist mijn hart wil luchten. En dan snappen waarom ik zo geraakt ben. Die op momenten dat het even tegen zit, ’s avonds als het eigenlijk al bedtijd is, nog even aanbellen om me een knuffel te geven voor het slapen gaan. Vriendinnen met wie ik samen een hele pot thee kan leegdrinken en dat we dan nóg niet uitgepraat zijn. Ik voel me rijk en dankbaar als ik denk aan ieder van de mooie, lieve vrouwen in mijn leven.
Wat mij kenmerkt
- Mij blaas je niet zomaar omver (en nee, dan heb ik het niet over mijn gewicht). Ik blijf kalm in onverwachte situaties en te midden van grote emoties.
- Door mijn avontuurlijke inborst, denk ik altijd in mogelijkheden. “Dat kan niet”, zie ik als een uitdaging om een manier te vinden om het tóch mogelijk te maken. Daardoor conformeer ik niet zo sterk aan maatschappelijke verwachtingen, en geef ik mijn leven vorm op de manier die bij mij past.
- Ik hecht heel veel waarde aan het nemen van verantwoordelijkheid voor mijn gedrag en mijn aandeel in de ervaringen die ik heb. Dat zorgt er ook voor dat ik het heel snel door heb als anderen dat niet doen.
Mijn visie op vriendschap
Het laten ‘doodbloeden’ van een vriendschap wanneer er iets wringt, zonder dat bespreekbaar te maken, is het vriendschaps-equivalent van ghosting. Door het gesprek aan te gaan, heb je een grote kans dat de vriendschap transformeert en hechter en waardevoller wordt dan daarvoor. Maar zelfs als een gesprek niet leidt tot wederzijds begrip, gun dan jezelf en de ander de duidelijkheid van de afsluiting. Door jezelf uit te spreken in plaats van een mogelijk conflict uit de weg te gaan, creëer je zelfvertrouwen. Onbewust voel je dat jij voor jezelf staat en dat je dus voor jezelf betrouwbaar bent.
Als je mij zou kennen, dan zou je weten dat ik:
- Echt een theeleut ben. Mijn favoriet is Pi Lo Chun (groene thee), maar nog liever droog ik zelf bloemen, fruit en kruiden waarvan ik thee trek.
- Dol ben op picknicken. En op koken en bakken. En dan dus altijd teveel eten in die tas of mand stop.
- Ontelbaar vaak in India ben geweest (nee echt, ik ben de tel kwijt). Ik was 19 toen ik er voor het eerst heen ging en sindsdien voelt het als “thuis”.
- Met mijn kind -toen 7 jaar- heb geskydived in de Himalaya. Dat avontuurlijke is een familietrekje dat ik met liefde doorgeef.
- Me superstoer voel als ik motor rij. De wind, de kracht, de wendbaarheid, heerlijk!